Yatmadan Önce Durum Karalamacası

… yanında olmasa da odanın loş ışığına sığınarak, birasından bir yudum aldı, koltuğa oturdu, yorgunluğuna rağmen yüzüne bir tebessüm yerleşti... Tebessüm bir takım düşünceleri, o birtakım düşünceler ise son bir haftadır yaptıklarını hatırlamasını sağladı. Aslında bu kadar çok yapılan işin birkaç saniye içerisinde gözünün önünden geçmesi onu hem şaşırttı hem de korkuttu. Zaman aslında bu kadar çabuk geçmemeli dedi kendi kendine. Ama sızlanmak yersizdi... Çünkü zaman kimsenin dostu değildi ve kimseye vefa göstermek zorunda da değildi... Ona da bugüne kadar hiç göstermedi ve göstermeyecekti de...

Üzerini çıkarırken dolabın aynasında kendine baktı. Saçları dağınık duruyordu. Eliyle bir iki hamle yaparak saçlarını düzeltmeye çalıştıysa da çok da uğraşmadı. Nede olsa gece olmuştu ve biraz sonra uyuyacaktı. Eskiden olsa nasıl uğraşırdım diye de aklından geçirmedi değil. Uykuluydu. Kelimelerin bu kadar geç dökülmesine de sinirlenip birkaç okkalı küfür sallasa da fazla uzatmadı ve birazda meraktan dolayı yazmaya devam etti. Kim bilir kaç kere zamansız gelen ilham perisine söylenerek yazmayı bırakıp uyumuştu sayısını oda bilmiyordu. Bu sefer pes etmeyecekti ve yazdıklarına sabahleyin bakacaktı. Böylelikle gecenin bir yarısı gelen ilhamların gerçekliğini görme şansı olacaktı.

Gecenin sessizliğini seviyordu. Çünkü o var olan sessizlik bir yerde kendi iç sesini daha rahat duymasını sağlıyordu. Sırf bu sebepten ötürü gece geç saatlere kadar ayakta kaldığında genelde hiç müzik açmıyordu. Açtığında ise kendisini yormayacak şeyler dinlemeyi tercih ediyordu. Yalnızlıktan sıkıldığı zamanlarda ise; çok az kullandığı televizyonunun herhangi bir kanalını açıyor ve evde ses olmasını sağlayarak kendince geçici çözümler bulmaya çalışıyordu.

Bir şeyler yazıyordu ama gözleri de yanmaya yavaş yavaş başlamıştı. Yarın için kısa bir süre olsa da çalışacağını hatırladı yine içinden bir iki küfür etti. Tembellik ederek bu kadar yazmanın kendi için yeterli olduğunu ve aklına daha bir şeyler gelirse yarın ekleyebileceğini düşünerek, yazdıklarına son vermeyi uygun gördü…